این کار رو تمام سال نمی تونید انجام بدید. فصلش از ماه آوریل شروع می شه و تا اکتبر هم میشه دوچرخه سوار شد. بهتره قبل از اکتبر به فکر پارکینگ زمستانی برای دوچرخه باشید. دوچرختونو توی سرما نمی تونید بیرون نگه دارید. البته همونطور که در عکس ها می بینید این موضوع استثناهایی هم داره، بعضیا(معمولا دانشجوها) کل سال با دوچرخه رفت و آمد می کنن.
خرید و اجاره دوچرخه
برای خرید دوچرخه چندتا راه دارید. یکیش اینه که روی سایت های مغازه های دوچرخه فروشی بگردید و دوچرخه مورد علاقتون رو پیدا کنید. معمولا این مغازه ها حرفه ای هستن و دوچرخه های مرغوب و نسبتا گرون قیمت تری (300 دلار به بالا) دارن. بعضی فروشگاه های زنجیره ای هم دوچرخه می فروشن و کیفیتشون بد نیست و قیمتشون هم مناسبه (حدود 150 دلار). دوچرخه دست دوم هم می تونید روی وب سایت هایی مثل Kijiji و Craiglist پیدا کنید. تشخیص کیفیت و قیمت و همه چیزشون دیگه با خودتونه :D
برای اجاره کردن دوچرخه هم می تونید از خدمات بیکسی استفاده کنید. با فاصله چند دقیقه پیاده روی به یک ایستگاه بیکسی می رسید و همه ی ایستگاه ها اتوماتیک و سلف سرویس هستند. برای امسال هزینه کل فصل 85 دلاره و هرچندبار که دلتون بخواد می تونید در بازه های 45 دقیقه ای دوچرخه رو قرض بگیرید. اگه طولانی تر بشه باید مبلغی پرداخت کنید. البته تعداد ایستگاه ها زیاده و می تونید هر 45 دقیقه دوچرخه رو تحویل بدید و یه دونه دیگه بردارید. لزومی هم نداره که عضویت سالانه بگیرید. می تونید هر دفعه برای مدت نیم ساعت دوچرخه بگیرید به مبلغ تقریبا سه دلار. یا برای 24 ساعت 5 دلار. اطلاعات و جزئیات دقیق تر هزینه ها و محل ایستگاه ها رو می تونید از روی سایتشون ببینید.
مشکلات دوچرخه سواری
مشکل دزد دوچرخه توی مونترال جدیه. با توجه به این که خرید و فروش دوچرخه دست دوم روی اینترنت خیلی رایجه، و دوچرخه هم کلا خیلی وسیله نقلیه پرطرفداریه، دوچرختونو توی قسمت های شلوغ تر شهر تنها نگذارید. اگه برای مدت طولانی دوچرخه رو تنها می گذارید، حتما تجهیزات قفل و زنجیر مناسب داشته باشید که همه ی دوچرخه، شامل بدنه و چرخ ها رو به جایی قفل کنید.
تجهیزات
خیلی ها کلاه ایمنی استفاده می کنن اما ایرانیا خیلی خودشونو مقید به این بچه بازیا نمی دونن من هم اصرار نمی کنم. فقط بدونید سرتون با ارزش ترین چیزیه که دارید :D نور در شب برای دوچرخه ها اجباریه. خیلی ها رعایت نمی کنن اما بدونید که این جزء قانونه و می تونن به خاطرش متوقفتون کنن. قفل و زنجیر با طول مناسب برای جلوگیری از سرقت دوچرخه از واجباته. هربار دوچرخه رو برای سرویس ببرید حدود 50 دلار خرج برمیداره. تنها کاری که می کنن اینه که پیچ هاشو سفت می کنن و لنت ترمزش رو عوض می کنن. اگه چندتا آچار بخرید و خودتون دست به کار شید به نظرم بهتره، کار سختی هم نیست. صرفه جویی هم می شه به خصوص اگه خانواده پرجمعیتی دارید.
اگه بچه دارید، با توجه به سنش ابزارهای متفاوتی برای شما وجود داره. هم می تونید صندلی و کمربند ایمنی بگیرید که بچه رو روی تنه ی دوچرخه سوار کنید و هم می تونید کالسکه مخصوص بگیرید و به دوچرخه وصل کنید. تو روش دوم باید بیشتر مراقب باشید پس پیشنهاد می کنم یه مدت بدون بچه فقط کالسکه رو بکشید که بهش عادت کنید.
امنیت
توی اکثر مسیرهای رایج، مسیر برای دوچرخه سوارها هم پیش بینی شده. روی یه سایت رسمی دولتی کبک خوندم که بیشتر از 600 کیلومتر مسیر ویژه دوچرخه فقط توی شهر مونترال وجود داره. وقتی توی این مسیرها حرکت می کنید امنیتتون تقریبا تضمینه ولی مواظب چراغ قرمز باشید چون برای دوچرخه سوارها چراغ جداگانه نصب می کنن. اگه توی مسیر ویژه حرکت نمی کنید خطر راننده های بی حوصله تهدیدتون می کنه. یعنی ممکنه براتون بوق بزنن. دوستانی که هنوز اینجا نیومندن احتمالا خندشون می گیره که اینو می گم ولی اینجا کسی بوق نمی زنه. از شوخی که بگذریم، تنها خطری که دوچرخه سوارها رو تهدید می کنه و نسبتا هم جدیه، خطر بازکردن در ماشین بدون چک کردن آینه است. بعضی راننده ها در ماشینشون رو باز می کنن و شما رو که با سرعت دارید از کنارشون رد می شید، نمی بینن. این موضوع وقتی اتفاق می افته که شما خارج از مسیرهای ویژه دوچرخه دارید حرکت می کنید.
دوچرخه و مترو
می تونید دوچرخه تون رو با خودتون ببرید توی مترو. دم گیت برای ورود و خروج مسیر ویژه براتون در نظر گرفته شده. یه گیت بزرگ تر برای ویلچر و دوچرخه وجود داره که راحت تر می تونید ازش رد بشید. همه جا هم روی کف مترو علامت زده (عکس) که دوچرخه ها می رون توی واگن اول. حداکثر 6 دوچرخه می تونه وارد مترو بشه. اگه ظرفیت تکمیل بود، سوار نشید و منتظر مترو بعدی باشید (البته تا حالا برای من اتفاق نیافتاده). چند تا نکته رو حتما رعایت کنید. اولا توی ساعات شلوغی اگه با دوچرخه وارد مترو بشید 150 دلار جریمه می شید. دوما اگه با دوچرخه وارد واگن های وسط بشید این احتمال وجود داره که مترو حرکت نکنه و با بلندگو ازتون بخوان که پیاده شید. سوم این که بعضی ایستگاه ها که تعداد پله ها کمه، پله برقی ندارن و مجبور می شید دوچرخه رو کول کنید.
روی عکس ها کلیک کنید که با اندازه بزرگتر ببینید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر