مدتیه که به صورت تفریحی طراحی می کنم. خبر رسیده که توی موزه هنرهای زیبا تعدادی مجسمه هست که نورپردازی خوبی هم روشون انجام شده و جون می ده واسه طراحی. دیروز با چند تا از دوستان قرار گذاشته بودیم بریم اونجا و از مجسمه های دوره ی ناپلئون بناپارت به عنوان مدل استفاده کنیم. دم در موزه که رسیدیم دیدیم جای سوزن انداختن نیست، نگو که سالی یک روز موزه های مونترال همه مجانی هستن و هرکی بخواد می تونه بره و بازدید کنه. بعد از یه بحث کوتاه که آیا با این شلوغی می شه کاری کرد یا نه، نهایتا تصمیم بر این شد که تلاشمون رو بکنیم. وارد شدیم و شروع کردیم به طراحی کردن. تعداد بازدیدهایی که از طراحی های ما شد از مجسمه ها بیشتر بود. بدون اغراق می گم، مردم انگار نه انگار اومدن موزه، همه می اومدن بالا سر ما و عکس می گرفتن. توی سه ساعتی که اونجا بودیم به نکات جالبی پی بردم. جالبه بدونید از هر چهار گروهی که وارد اتاق می شد حداقل یک گروه ایرانی بود. شروع کردم به صورت زیرپوستی افتخار کردن که ایرانی ها همون طور که از سابقه فرهنگیشون مشخصه، همیشه در عرصه هنر حضور پررنگی دارند. اینو تا اینجا داشته باشید، بریم کمی با فضا آشنا بشیم. اینجا موزه است، موزه ی هنرهای زیبا. ما بخش مربوط به هنرهای دوره ی ناپلئون رو انتخاب کرده بودیم. یک فضای کاملا مشخص، با تنها یک در ورودی که همه ی تابلوها، مجسمه ها، صندلی، راهرو و ... بوی ناپلئون می داد. همینطور که توی راهرو راه می ری، تمام آثار و وسائل و نمادها رو می بینی و آرام آرام قدم می زنی تا به انتهای سالن، آخرین مجسمه، مجسمه ی سر ناپلئون می رسی. همینجا ما نشستیم و داریم طراحی می کنیم. اونوقت اکثر کسانی که وارد می شن اولین چیزی که میگن: این کیه؟
خوشحالم که زبان فارسی رو هیچکدوم از دوستانم نمی فهمیدند و هیچکدومشون با سابقه ی نذری، ساندیس، ساندویچ هایدا و اجرای زنده ی خاله شادونه در راهپیمایی ها آشنا نبودن. این ماجرا منو یاد حضور پرشمار ایرانیا در کلاس های آموزشی میندازه که صرفا برای کسب درآمد هستن. خواهش من این نیست که کلاس های زبان و دانشگاه های فلان و بهمان ثبت نام نکنید، لطفا اگه می خواید از محتوای کلاس ها استفاده کنید، ثبت نام کنید. اینا منبع درآمد در طول دوره بیکاری نیستن، ابزار کمکی برای ورود به جامعه هستن.
چندتا نکته مهم:
- مجسمه سر ناپلئون در موزه هنرهای زیبای مونترال فقط یک کپی از یک مجسمه دیگر است
- هنرمندی که اثر اصلی را آفریده، حتی یک بار هم ناپلئون را از نزدیک ندیده است
- اصلا مجسمه اصلی زمانی خلق شده که اصلا ناپلئون زنده نبوده
- موزه آثار دوره ناپلئون در تمامی روزهای سال رایگان می باشد
- عکس های سلفی با مجسمه ی کپی شده ی سر ناپلئون ارزش هنری ندارند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر